Beste lezers,
Als 53-jarige jongeling die de laatste 5 jaar (zoals velen) toch al het één en het ander meegemaakt heeft, wil ik mezelf confronteren met een reuze-uitdaging, die al jaren een stille droom was, namelijk een bedevaart naar Compostela.
Vooral eerst gaat mijn dank naar Ria die al 32 jaren mijn beste vriendin is, waarvan reeds 25 jaren een formidabele echtgenote…. En nu net onze dochter Griet terug is van een jaartje weg onder onze vleugels in het buitenland. Wel nu, dacht ik , is’t eens tijd om zelf iets speciaals te doen.
Op zondag 6 augustus 2017 vertrek ik (vanuit Veurne) samen met mijn broer Ignace (vanuit Leisele) op fietstocht van om en bij de 2.200 km (dit zonder verkeerd en om te rijden).
Officiële vertrekplaats is waar we samenkomen, namelijk St-Jacobskapelle (Diksmuide)
We vertrekken op een fietstocht/bedevaart naar Santiago De Compostella.
Het idee is reeds beginnen broeien in mijn schooltijd (College Veurne) in de jaren 80-82 tijdens de lessen geschiedenis. (de reden zal ik hieronder nog uitvoerig en verder in mijn reisverhaal vertellen).
De bal ging maar pas rollen vorige zomer tijdens een familie-BBQ, waar dit eens terug ter sprake kwam. Bedankt grote broer, dat je de uitdaging mede aangaat, al blijkt dit ook u een stille wens/verlangen was.
Mijn passie voor de middeleeuwen (bedevaarten) en de manier waarop de mensen reeds tot ten tijde van de Kelten richting ‘Finis Terrae’ stapten intrigeerde mij enorm.
Dit is niet enkel een Christelijk fenomeen, maar in iedere godsdiensten worden bedevaarten ondernomen. Dit hebben we nog recentelijk ondervonden op een rondreis in Iran.
Op het Sint-Pietersplein te Rome en voor de Basiliek te Lourdes stond ik reeds met mijn gezin, mits een verplaatsing met respectievelijk vliegtuig en wagen, maar het echte gevoel van bedevaart was er voor mij niet persoonlijk. Deze locaties geven op zichzelf een fantastische, spirituele ervaring maar persoonlijk vond ik dat de lijfelijke verplaatsing ernaar toe en het onderweg-zijn gevoel ontbrak.
Vandaar ik dit eens wou- in de levende lijve – ervaren. Misschien wordt het andersom … heb ik daarvoor al die kilometers gefietst … voor dit plein, kathedraal… en een zwevend wierookvat ? Ik weet het niet …Tenzij de mening en het gevoel van het onderweg zijn, mij de wereld anders laat zien. Hiervoor ga ik !
Reeds in einde november waren we beiden op de voordracht van Vlaams Compostela-genootschap te Oostkamp aan ‘t kijken naar de mogelijkheden om dit te verwezenlijken.
Het moet gezegd zijn dat we daar reeds veel info te rapen viel, vooral een kader, een leidraad.
Voor de rest maar verder aan te vullen met Googelen hé.
En inderdaad is er een massa informatie beschikbaar op het net. Dit van zowel reisbelevenissen als van de reisweg via de Garmin Gps.
Verdere een bedanking aan de website aan OLV-Ter Bunderen, Moorslede (Groottante Zuster Anna Goudenhoofd) waarbij we de info over de oude Ieperse Compostelaweg (Via Ypriensis) de weg van Nieuwpoort-Sint-Jacobskapelle-Ieper-Menen terugvonden, om samen te komen met de Brugse Artesische-Route (via Rijsel) .
Alzo konden we de oude weg reconstrueren om zo in de voetstappen te treden van onze voorouders.
Dit is de weg die we zullen in grote lijnen van uit onze startplaats.
Onze gezamenlijke uitdaging is om de tocht in een tijdsbestek van ongeveer 3,5 weken te maken.
Het zal enorm zwaar zijn, dat realiseren wij . Om dit mogelijk te maken hoop ik dat wij verder in goede gezondheid te mogen verkeren.
Inderdaad trainen… buiten de kilometertjes die ik of mijn broer alleen afmaal en zullen moeten bijtrappen om toch een zeker vormpeil te bekomen. Bedankt aan zowel de fitness in De Panne en Gent die onze conditie tijdens de winter maanden op peil gehouden hebben.
Alain
Geen opmerkingen:
Een reactie posten