Laatste voorbereidingen

Zaterdag 29 juli.

Om 19 uur werden we na de Mis aan de Paterskerk der Missionarissen Oblaten te De Panne verwacht voor de Pelgrimszegen. We kregen bemoedigende woorden, alsook de zegen en een goeie pot koffie van Pater Kamiel. Nu kunnen we het gat in ofwel de piste op.

Zaterdag 5 augustus.

De dag voor vertrek,  D-day-1, werd intussen nog eens de bagage geïnventariseerd en diverse keren herschikt tot de zakken ‘logisch, categorisch en evenwichtig’ gevuld zijn.
Alles wat in de zakken moest stond uitgestald op een tafel. …. “Alles wat ik thuis laat, is mooi meegenomen”, vertelden Compostellagangers ons vroeger.
Van kledij tot fietsherstelmateriaal, van apotheekkastje tot toiletgerief …. Moet dit alles in die 4 zakken verdwijnen ? ….Moet dit nog mee of kan ik er zonder ?


Morgenochtend trekken we elk de deur achter ons dicht.  Voor vier weken.
Vier weken weg van werk en files, vier weken verlof, vier weken weg van huis.  Dertig dagen om tot in Santiago de Compostella te geraken. Dertig spannende dagen vol nieuwigheden, verrassingen, spanning, ontgoocheling, vreugde, genieten, zuchten, zweten, slecht slapen, soezen in de refuge om er te geraken.  Waar willen we eigenlijk geraken?  Toch geen dertig dagen vasten in de woestijn? We zagen natuurlijk ook al de foto’s van de stad van Sint-Jacob, daar in dat verre Galicië.  Maar het blijven voorstellingen, manieren om jezelf een idee te geven van waar je heen gaat.  Trouwens, de aankomst is niet ons doel, het is de Weg ernaar toe. Wanneer we zullen aankomen is dat ook onmiddellijk het einde van de reis. Dus laat ons maar genieten van de Weg er naar toe.

We vertrekken op reis zonder vouchers, zonder VIP-pas, zonder hostessen die ons verwelkomen, zonder last-minute promotie. Toch passeerden we vorige zaterdagavond aan de incheckbalie.  Geen pelgrimstocht zonder pelgrimszegen.  Een echt teken dat onze Tocht gestart is. Dat we mogen gaan. Sommigen halen fronsend de wenkbrauwen op als ik zeg dat we graag de pelgrimszegen krijgen.
Ze hebben misschien gelijk.  Maar toch.

Tot volgende week vrijdag in Tours is alles geregeld.  Vanaf dan moeten we voor het eerst “à l’improviste” op zoek naar een slaapplaats.  Ik ben nieuwsgierig om te zien waar we terecht zullen komen. Wat daarna volgt staat netjes aangekruist op onze “planning”.  Tot aan Tours zoeken we zelf de (hopelijk) juiste weg, daarna slaan we de boekjes van Sweerman open en laten ons leiden door de ‘moderne’ middelen.

Iemand zei eens dat “Iedereen wordt geboren met een blanco reispas.  Zonder kaart of gps trekt ieder nieuw geboren kind de wereld in.  Gaandeweg leert hij de kaart van het leven kennen. Een gigantisch blad, flinterdun papier, witte achtergrond, met rode, witte, dikke rode, oranje lijnen, blauwe, groene en paarse vlekken.  Al gaande leert hij de kaart gebruiken.  Dat zijn de bossen, de steden en dorpen, dat zijn de gevaarlijke bergpassen, dat is het zachtglooiende heuvelland. Hij leert zich oriënteren, zoekt zijn weg langs een resem kruispunten, vergist zich soms, keert op zijn stappen terug, stopt, neemt een afslag, … zijn doel: tja…”

Onze Weg naar Santiago is hetzelfde.  Een minuscuul klein stukje West-Vlaanderen en een gigantische kaart van Frankrijk en Noord-Spanje.  We denken ons te kunnen voorstellen wat we onderweg zullen zien.  We dromen al van de Slagvelden van de Somme, de Grand Crus Bordeaux, de Pyreneeën, de hete wind op de Spaanse hoogvlakten, de abdijen en kathedralen langs de route, de goede wijn en de zalige canards in de Perigord. De werkelijkheid zal waarschijnlijk anders zijn.  Voller van kleur, rijker van geur, warmer van temperatuur.  Ons einddoel: tja… Compostella waarschijnlijk. En we zullen waarschijnlijk ook wel verkeerde afslagen nemen, op onze stappen terugkeren, maar wat dan nog…  Onze Pelgrimszegen is voor ons een teken van dank aan de ontwerper van de grote wegenkaart van ons leven, aan de grote bedenker van het magische spel van vooruit en achteruit.  De incheckbalie van dit grote avontuur is de Pelgrimszegen.

Bedankt bij voorbaat aan allen die deze reis mogelijk maakten!

Bedankt bij voorbaat aan de lezers ! We zullen aan jullie denken!