Nawoord
Op donderdag 31 augustus eindigde onze fietstocht
op het grote plein voor de kathedaal van Santiago de Compostela, de meest
historische plek van de Camino, genaamd de Plaza Da Immaculada. Het doel was
bereikt, de apotheose. Een heerlijk moment temidden van vele andere pelgrims, “gepakt
en gezakt” komende uit de 4 diverse windstreken. Puur genieten ! Berichtjes
werden verstuurd naar de thuisblijvers. Tijd genoeg voor de nodige foto’s en
herinneringen.
Gedaan met het fietsen en overbruggen van afstanden
over de gekozen routes, het wisselende weer, het klimmen (bij momenten op de
tanden bijtend !) en
dalen, het zoeken naar een onderkomen, de nood aan rust, het wassen van kledij,
het vroeg gaan slapen…. Gedaan met het sprokkelen van stempels. De credencials
konden eindelijk worden afgestempeld in het “Oficina
de Acogida al Peregrino” en na de nodige controles werden we trotse
bezitters van de ‘Compostela’ en het ‘Certificado de Distancia’.
In afwachting van de terugkeer per vliegtuig
naar huis op 4 september, was er ruim de tijd voor sightseeing, de aankoop van
souvenirs en een daguitstap naar de Finisterre of het ‘einde van de wereld’
(per bus weliswaar !).
Sedertdien zijn er ruim 2 maanden verstreken en
zitten we opnieuw in het vertrouwde levensritme met haar alledaagse beslommeringen.
De herinneringen borrelen op en de tijd wordt stilletjesaan rijp voor het
ordenen van foto’s en het maken van een album. Het is hier niet de bedoeling om
in herhaling te vervallen over ons wedervaren. Deze vindt u terug op deze weblog
(‘dank u’ Ria, Griet en Alain).
Maar toch enkele inzichten of beschouwingen :
De fietstocht
zelf : Frankrijk was eerder training. In Spanje volgde het serieuzere werk via
de Camino Francés. Geen van ons beiden had eerder over ‘echte’ cols of bergen
gefietst (mijn broer was wel de betere klimmer maar met goede afspraken is
alles doenbaar).
We voelden ‘onderweg’ respect van de mensen. Het gebeurde wel eens dat er een kopje
koffie of een fles water werden aangeboden …
We verkregen hulp. Een Grieks-Cypriotische man offerde (in het weekend van 15
augustus) een vrije voormiddag op om heen en terug te rijden van Edon naar
Angoulème teneinde de fiets van Alain te laten herstellen in de Décathlon (ca
60 km H/T). Het bleek de enige haalbare oplossing …..
Het leven schenkt onverwachte cadeaus. We ontmoetten diverse mensen met elk hun eigen
verhalen zo ondermeer:
-
Theo,
een Amsterdammer, vergezelde ons enkele dagen van Poitiers tot Verdelais. Hij was
zijn fietstocht gestart vanuit Parijs en was van plan om medio september in
Santiago aan te komen. In Verdelais nam hij een rustdag en wij fietsten verder.
-
We
logeerden in een B& B in het dorpje Champagne – Mouton, bij Engelsen die
een oud herenhuis (met geschiedenis) hadden gerestaureerd en het interieur
hadden (her)ingericht naar Engelse stijl. Hun arbeid werd beloond door een
Angelsaksisch tijdschrift dat een artikel wijdde over het eindresultaat.
Duitse soldaten hadden er tijdens WO 2
gelogeerd en hun sporen nagelaten. In die donkere periode liep de demarcatie-
of scheidingslijn tussen het bezette en het vrije Frankrijk (Vichy) door dit
dorp…
-
2
Nederlandse dames op weg van St-Jean-Pied-de-Port naar de abdij van Roncesvalles,
ter hoogte van de kapel op de Ibanèta. Eén van deze dames werd vorig jaar
behandeld voor longkanker. Ze waren per fiets vertrokken vanuit hun woonplaats
in Nederland en hadden reeds België en Frankrijk doorkruist, vol goede moed om
Santiago te bereiken. Onderweg in Frankrijk hadden ze zelfs eens overnacht op
een bank in een stadspark. Alle ‘mogelijke’ logeerplaatsen waren die avond volzet.
Maar het zou voor die ene mevrouw moeilijk worden ….
-
We
ontmoetten een andere Nederlandse fietser diverse keren onderweg op het
traject tussen Roncesvalles en
Portomarin. De moeite waard om eens samen het avondmaal te nuttigen voor een
uitgebreider gesprek. Hij fietste op zijn ééntje naar Compostela, maar wilde
dan zijn tocht verderzetten naar Sevilla (de zogenaamde ‘zilverroute’ volgend). Deze route begint in
zuidelijk Sevilla in Spanje en slingert zich alover het noordelijk Gijon naar
Santiago de Compostella. Het pad volgt een tweeduizend jaar oude Romeinse
heerweg. Het zou een ideale afstandsroute zijn om te fietsen of wandelen
aangezien er weinig hoogteverschillen zijn.
-
Een
jonge Nederlandse priester in Santiago de Compostela nà de misviering in de kathedraal
op de avond van 31 augustus. Hij had zijn opleiding tot priester gevolgd op het
Grootseminarie in Namen. Die avond waren we trouwens getuige van de ‘Botafumeiro’
of het zwaaiend Wierookvat (blijkbaar is dit ritueel niet meer zo evident…).
Er was de schoonheid
van natuur en landschappen : De fietstocht doorheen Frankrijk, de doortocht
in de Pyreneeën (van St-Jean-Pied-de-Port naar Roncesvalles via de Ibanéta).
Het Baskenland. De glooiende heuvels met wijnaarden van de Rioja. De
Castiliaanse Meseta, een monotonie van eindeloze geoogste graanvelden en verten met Burgos en Léon als belangrijkste steden. De indrukwekkende
afdaling van het ‘Cruz de Ferro’, richting Villafranca met eindeloze
vergezichten. Vervolgens de ‘Alto do Cebreiro’ over naar het zeer groenrijke
Gallicië …
De maand augustus is normaliter de warmste
periode van het jaar, maar wij hadden hoofdzakelijk ‘Belgisch’ fietsweer. De regen was bij momenten spelbreker (4 dagen
in Frankrijk en 2 dagen in Gallicië). De
Spaanse ‘tropische hitte’ werd ons gelukkig bespaard.
Het “Vlaams Genootschap van Santiago de
Compostela” was een goede hulp bij het opzoeken van informatie.
Tevens wens ik mijn broer te danken dat hij het
met mij een maand heeft volgehouden om deze camino te volbrengen. Het was de
ideale gelegenheid om elkaar opnieuw beter te leren kennen en ik kan enkel
bevestigen dat onze broederband er sterker door geworden is.
Ignace Decroos
Gent, 15 november 2017
