Nawoord

Nawoord

Op donderdag 31 augustus eindigde onze fietstocht op het grote plein voor de kathedaal van Santiago de Compostela, de meest historische plek van de Camino, genaamd de Plaza Da Immaculada. Het doel was bereikt, de apotheose. Een heerlijk moment temidden van vele andere pelgrims, “gepakt en gezakt” komende uit de 4 diverse windstreken. Puur genieten ! Berichtjes werden verstuurd naar de thuisblijvers. Tijd genoeg voor de nodige foto’s en herinneringen.  

Gedaan met het fietsen en overbruggen van afstanden over de gekozen routes, het wisselende weer, het klimmen (bij momenten op de tanden bijtend !) en dalen, het zoeken naar een onderkomen, de nood aan rust, het wassen van kledij, het vroeg gaan slapen…. Gedaan met het sprokkelen van stempels. De credencials konden eindelijk worden afgestempeld in het “Oficina de Acogida al Peregrino” en na de nodige controles werden we trotse bezitters van de ‘Compostela’ en het ‘Certificado de Distancia’.

In afwachting van de terugkeer per vliegtuig naar huis op 4 september, was er ruim de tijd voor sightseeing, de aankoop van souvenirs en een daguitstap naar de Finisterre of het ‘einde van de wereld’ (per bus weliswaar !).

Sedertdien zijn er ruim 2 maanden verstreken en zitten we opnieuw in het vertrouwde levensritme met haar alledaagse beslommeringen. De herinneringen borrelen op en de tijd wordt stilletjesaan rijp voor het ordenen van foto’s en het maken van een album. Het is hier niet de bedoeling om in herhaling te vervallen over ons wedervaren. Deze vindt u terug op deze weblog (‘dank u’ Ria, Griet en Alain).

Maar toch enkele inzichten of beschouwingen :

De fietstocht zelf : Frankrijk was eerder training. In Spanje volgde het serieuzere werk via de Camino Francés. Geen van ons beiden had eerder over ‘echte’ cols of bergen gefietst (mijn broer was wel de betere klimmer maar met goede afspraken is alles doenbaar).

We voelden ‘onderweg’ respect van de mensen. Het gebeurde wel eens dat er een kopje koffie of een fles water werden aangeboden …

We verkregen hulp. Een Grieks-Cypriotische man offerde (in het weekend van 15 augustus) een vrije voormiddag op om heen en terug te rijden van Edon naar Angoulème teneinde de fiets van Alain te laten herstellen in de Décathlon (ca 60 km H/T). Het bleek de enige haalbare oplossing …..

Het leven schenkt onverwachte cadeaus. We ontmoetten diverse mensen met elk hun eigen verhalen zo ondermeer:

-       Theo, een Amsterdammer, vergezelde ons enkele dagen van Poitiers tot Verdelais. Hij was zijn fietstocht gestart vanuit Parijs en was van plan om medio september in Santiago aan te komen. In Verdelais nam hij een rustdag en wij fietsten verder.

-       We logeerden in een B& B in het dorpje Champagne – Mouton, bij Engelsen die een oud herenhuis (met geschiedenis) hadden gerestaureerd en het interieur hadden (her)ingericht naar Engelse stijl. Hun arbeid werd beloond door een Angelsaksisch tijdschrift dat een artikel wijdde over het eindresultaat. 

Duitse soldaten hadden er tijdens WO 2 gelogeerd en hun sporen nagelaten. In die donkere periode liep de demarcatie- of scheidingslijn tussen het bezette en het vrije Frankrijk (Vichy) door dit dorp…         

-       2 Nederlandse dames op weg van St-Jean-Pied-de-Port naar de abdij van Roncesvalles, ter hoogte van de kapel op de Ibanèta. Eén van deze dames werd vorig jaar behandeld voor longkanker. Ze waren per fiets vertrokken vanuit hun woonplaats in Nederland en hadden reeds België en Frankrijk doorkruist, vol goede moed om Santiago te bereiken. Onderweg in Frankrijk hadden ze zelfs eens overnacht op een bank in een stadspark. Alle ‘mogelijke’ logeerplaatsen waren die avond volzet. Maar het zou voor die ene mevrouw moeilijk worden  ….

-       We ontmoetten een andere Nederlandse fietser diverse keren onderweg op het traject  tussen Roncesvalles en Portomarin. De moeite waard om eens samen het avondmaal te nuttigen voor een uitgebreider gesprek. Hij fietste op zijn ééntje naar Compostela, maar wilde dan zijn tocht verderzetten naar Sevilla (de zogenaamde  ‘zilverroute’ volgend). Deze route begint in zuidelijk Sevilla in Spanje en slingert zich alover het noordelijk Gijon naar Santiago de Compostella. Het pad volgt een tweeduizend jaar oude Romeinse heerweg. Het zou een ideale afstandsroute zijn om te fietsen of wandelen aangezien er weinig hoogteverschillen zijn.  

-       Een jonge Nederlandse priester in Santiago de Compostela nà de misviering in de kathedraal op de avond van 31 augustus. Hij had zijn opleiding tot priester gevolgd op het Grootseminarie in Namen. Die avond waren we trouwens getuige van de ‘Botafumeiro’ of het zwaaiend Wierookvat (blijkbaar is dit ritueel niet meer zo evident…).

Er was de schoonheid van natuur en landschappen : De fietstocht doorheen Frankrijk, de doortocht in de Pyreneeën (van St-Jean-Pied-de-Port naar Roncesvalles via de Ibanéta). Het Baskenland. De glooiende heuvels met wijnaarden van de Rioja. De Castiliaanse Meseta, een monotonie van eindeloze geoogste graanvelden  en verten met  Burgos en Léon als belangrijkste steden. De indrukwekkende afdaling van het ‘Cruz de Ferro’, richting Villafranca met eindeloze vergezichten. Vervolgens de ‘Alto do Cebreiro’ over naar het zeer groenrijke Gallicië …

De maand augustus is normaliter de warmste periode van het jaar, maar wij hadden hoofdzakelijk ‘Belgisch’ fietsweer. De regen was bij momenten spelbreker (4 dagen in Frankrijk en 2 dagen in Gallicië). De  Spaanse ‘tropische hitte’ werd ons gelukkig bespaard.

Het “Vlaams Genootschap van Santiago de Compostela” was een goede hulp bij het opzoeken van informatie.

Tevens wens ik mijn broer te danken dat hij het met mij een maand heeft volgehouden om deze camino te volbrengen. Het was de ideale gelegenheid om elkaar opnieuw beter te leren kennen en ik kan enkel bevestigen dat onze broederband er sterker door geworden is.   

Ignace Decroos

Gent, 15 november 2017